Algemeen
Asielzoeker (20) ernstig teleurgesteld in Nederland: ‘Ik krijg te weinig geld en geen groot huis’
De 20-jarige Ibrahim uit Marokko had net als vele anderen grote dromen.
Hij dacht dat hij in Europa rijk kon worden, maar hij heeft al
snel ingezien dat dat niet gaat lukken.
Ibrahim groeide op in Fez, Marokko, in een gezin met drie zussen
en vijf broers.
Ze hadden het thuis niet breed en zijn vader werkte hard om zijn
familie te onderhouden.
Ibrahim wilde echter dat zijn toekomstige kinderen een beter
leven zouden hebben en realiseerde zich dat hij in Marokko niet
veel kansen had vanwege de beperkte inkomens.
Hij raakte geïntrigeerd door de beelden van Nederland die hij op
internet zag, een modern land waarvan hij hoorde dat de overheid
mensen op allerlei manieren hielp, zoals met een inkomen en
huisvesting.
Overtuigd door de verhalen die hij hoorde, nam hij het besluit
om naar Nederland te gaan, ondanks de terughoudendheid van zijn
familie.
Het probleem was dat hij geen geld had voor een vliegticket.
Uiteindelijk kreeg hij financiële steun van zijn oom, op
voorwaarde dat hij het geld zou terugbetalen.
Eenmaal in Nederland aangekomen, merkte Ibrahim al snel dat de
verhalen die hem waren verteld niet helemaal klopten.
Hij wist niet waar hij naartoe moest en belandde uiteindelijk in
Ter Apel, waar hij om hulp vroeg bij het regelen van geld en
huisvesting.
Hij ontdekte echter dat het niet zo eenvoudig was als hij had
gehoopt.
Er waren allerlei formaliteiten en langdurige procedures waar
hij doorheen moest voordat er iets geregeld kon worden.
Ibrahim had gehoopt meteen een baan te kunnen vinden en geld te
verdienen om zijn familie te ondersteunen, maar dat bleek niet
mogelijk.
Bovendien begreep hij niet waarom het verkrijgen van een
verblijfsvergunning zo moeilijk was voor hem als Marokkaan.
Twee jaar zijn inmiddels voorbijgegaan en Ibrahim is nog steeds
in onzekerheid.
Hij slaapt soms bij vrienden die hij in Nederland heeft gemaakt,
maar verblijft ook regelmatig in het park.
Zijn situatie is verre van ideaal, en hij verlangt naar een
terugkeer naar Marokko, waar hij tenminste nog toekomstperspectief
had.
Hij kwam naar Nederland met de hoop rijk te worden, maar heeft
nu geen cent op zak en kan niet wachten om terug te gaan.
Het verhaal van Ibrahim illustreert de harde realiteit waar veel
migranten mee te maken krijgen.
Hun verwachtingen en dromen b0tsen vaak met de complexe
realiteit van immigratieprocedures en de uitdagingen van het
opbouwen van een nieuw leven in een vreemd land.
Het is van cruciaal belang om een meer empathische en
ondersteunende benadering te hanteren ten aanzien van migranten,
waarbij hun behoeften en welzijn centraal staan.
De 79-jarige Lee Towers, bekend om zijn kenmerkende stemgeluid en betrokkenheid bij de Rotterdamse marathon, beleeft momenteel een zware periode. De geliefde zanger is opnieuw ten val gekomen, en dit keer met serieuze gevolgen. In een openhartig gesprek met De Telegraaf doet hij zijn verhaal over pijn, gemis en zijn vastberadenheid om door te zetten.
Ernstige val, gekneusde ribben
De nieuwe val kwam onverwacht en had directe fysieke impact. “Ik verloor mijn evenwicht en toen lag ik op de grond,” vertelt Lee. Het gevolg: gekneusde ribben, die het ademen pijnlijk maken en zijn mobiliteit verder beperken. Zijn rollator, waar hij al op was aangewezen, is nu nauwelijks meer bruikbaar.
Medische zorgen stapelen zich op
De val komt bovenop een reeks bestaande gezondheidsproblemen. Zo onderging Lee recent nog een operatie vanwege nierstenen, wat zijn fysieke herstel vertraagde. Daarnaast kampt hij met een pijnlijke slijmbeursontsteking in zijn heup. Het maakt zijn bewegingsvrijheid minimaal, en het dagelijks functioneren een grote uitdaging. “Lopen ging al moeilijk, maar nu kan ik vrijwel niets meer,” zegt hij.
Pijn door gemis van dierbare momenten
Naast de fysieke klachten is er ook emotionele pijn. Het missen van de 85e verjaardag van zijn goede vriend Gerard Cox in het Luxor Theater viel hem zwaar. Grote namen als André van Duin en Jenny Arean stonden op het podium, maar Lee moest het laten schieten. “Dat vond ik echt rot,” vertelt hij. “Ik kon amper ademhalen, laat staan zingen.”
Toch blijft Lee optimistisch
Ondanks alles weigert Lee zich te laten breken. “Mentaal gaat het goed,” benadrukt hij. Zijn optredens staan voorlopig op een laag pitje, maar hij blijft zich inzetten voor herstel. Meerdere keren per week probeert hij naar de sportschool te gaan. “Ik wil in beweging blijven en sterker worden,” aldus Lee. Zijn doel: fit zijn voor zijn tachtigste verjaardag.
Doorzetten zit in zijn karakter
Lee Towers is geen onbekende als het gaat om tegenslag. Twee jaar geleden brak hij zijn heup na een val over een tapijt. Tijdens zijn revalidatie ging het opnieuw mis: hij viel van een hometrainer en brak zijn hand. Beide keren vocht hij zich terug, gedreven door zijn wilskracht en liefde voor het vak.
De kracht van mentale veerkracht
Wat Lee onderscheidt, is zijn mentale kracht. Hoewel zijn lichaam hem in de steek laat, blijft zijn geest sterk. Hij mist het podium, zijn collega’s en zijn publiek, maar houdt vast aan de hoop op herstel. Zijn verhaal is een inspiratiebron voor velen, en een krachtig voorbeeld van doorzettingsvermogen op hoge leeftijd.
Lee’s blik op de toekomst
Voor Lee Towers blijft het leven waardevol, zelfs in zware tijden. Hij kijkt vooruit, hoopt op betere dagen en houdt zijn positiviteit vast. “Ik laat me niet verslaan,” zegt hij, en dat is te voelen in alles wat hij vertelt. Een zanger in ruststand, maar met een hart dat blijft zingen.