Algemeen
Sanne (43): ”Na een trio vind ik mijn man veel te klein geschapen”
Het is een veelbesproken fantasie: een tri0. Voor veel mensen blijft het bij een droom, maar soms komt deze droom uit.
Echter, de realiteit kan tegenvallen of juist onverwachte
gevolgen hebben.
Voor Sanne (43) uit Limburg leidde haar ervaring met een tri0
tot een totaal andere conclusie. Ze kwam tot de ontdekking dat het
gesl*chtsdeel van haar man “te klein” was, in haar eigen
woorden.
Sanne vertelt: “Ik ben al 16 jaar getrouwd met mijn man. We
hebben samen vier kinderen en ik dacht eigenlijk dat er niets
ontbrak in ons s*ksleven. Ik vond de s*ks prima.”
Het idee van een tri0 kwam vorig jaar plotseling ter sprake in
hun relatie. Haar man stelde voor om het s*ksleven wat spannender
te maken met een tri0.
Sanne was geschokt door dit voorstel en had het totaal niet
verwacht. Na er even over na te denken, stemde ze uiteindelijk in
met het idee.
Ze dacht dat het geen kwa*d kon, maar alleen als er een extra
man bij zou komen. Ze kon het niet verdragen om haar man met een
andere vrouw bezig te zien.
Tot haar verbazing stemde haar man in met het idee van een tri0
met een andere man erbij.
Dit betekende dus dat ze door twee mannen verwend zou worden.
Het vooruitzicht ervan was erg opwindend voor haar.
Maar dan kwam de vraag: waar vind je een man die bereid is om
zich bij een stel te voegen? Ze besloten naar een parenclub te
gaan, maar dan wel in Duitsland om bekenden te vermijden.
Op een vrijdagavond arriveerden ze in de parenclub en al snel
vond Sanne een man, genaamd Steven, die bereid was om mee te
doen.
Hij was donker van huidskleur, maar niet te donker volgens
Sanne.
Na een drankje gingen ze naar een kamer met een groot bed. Sanne
voelde zich een beetje onwennig en merkte dat haar man ook niet
precies wist wat te doen.
Steven daarentegen had al vaker dit soort ervaringen gehad en
aarzelde niet. Hij pakte Sanne meteen bij haar b!llen en gaf haar
een zachte kus.
Over de details zal ik niet uitweiden, maar Sanne heeft er enorm
van genoten. Haar man zag dat ze weer kon genieten en dat gaf hem
ook veel voldoening.
Maar nu zit Sanne met een dilemma. Ze merkt op dat het
gesl*chtsdeel van Steven veel groter is dan dat van haar man.
Eerlijk gezegd denkt ze bijna elke dag aan dit verschil. Ze
beseft dat het niet eerlijk is.
Wanneer ze nu s*ks heeft met haar man, kan ze alleen maar aan
Steven denken, vooral aan zijn grootte.
Ze durft het niet tegen haar man te zeggen, omdat ze zijn hart
niet wil breken. Bovendien wilde haar man haar laten genieten.
Misschien is het een idee om vaker de parenclub te bezoeken,
overweegt ze.
Hevige politieke en publieke reacties op nieuwe Kamervoorzitter: keuze leidt tot felle discussie
De verkiezing van een nieuwe Kamervoorzitter, normaal gesproken een procedurele stap in het parlementaire proces, groeide dit keer uit tot een moment dat Den Haag en de rest van het land in beroering bracht. Na drie stemrondes werd Thom van Campen gekozen als nieuwe voorzitter, terwijl Martin Bosma – die in de eerste twee rondes duidelijk de meeste stemmen kreeg – uiteindelijk aan de kant werd geschoven.
Wat volgde was een golf van reacties. In de Kamer, op sociale media en in talkshows werd druk gediscussieerd over de vraag of deze uitkomst het gevolg was van een eerlijke afweging van kwaliteiten, of van politieke strategie die de geloofwaardigheid van het proces onder druk zette.
Een stemronde die meer vragen opriep dan antwoorden gaf
Het contrast tussen de eerste twee rondes en de uiteindelijke uitslag viel veel mensen meteen op. Bosma stond aanvankelijk ruim bovenaan, maar bleek in de beslissende ronde niet langer de voorkeurskandidaat.
Volgens critici leek het erop dat de procedure minder draaide om het kiezen van de meest ervaren of meest natuurlijke voorzitter, maar vooral om het voorkomen van een ongewenste uitkomst. Voorstanders van Bosma benadrukten dat hij de afgelopen jaren herhaaldelijk had laten zien dat hij Kamerdebatten ordelijk en rustig kon leiden. Zelfs politieke tegenstanders roemden zijn kalme stijl en heldere manier van voorzitten.
Toch kreeg hij niet het vertrouwen van een meerderheid. Dat maakte deze voorzittersverkiezing tot een bron van debat: gaat het in zo’n functie om vakmanschap, of om politieke comfortzones?
Online ontstond direct een storm van verontwaardiging
Binnen enkele minuten nadat de uitslag bekend werd gemaakt, barstte op sociale media een golf van woede en ongeloof los. Oud-Kamerlid Harm Beertema merkte op dat de derde ronde eerder leek op een blokkade dan op een zorgvuldige beoordeling. Zijn analyse werd duizenden keren gedeeld en onderschreven.
Veel berichten klonken in dezelfde lijn: hoe kan iemand die twee rondes bovenaan staat in de slotfase toch worden weggestemd, zonder duidelijke inhoudelijke reden?
Onder de reacties zat een voelbare frustratie over het idee dat gevestigde partijen elkaar vasthouden om een bepaalde politieke richting te voorkomen. Volgens veel commentatoren aangaf dit moment een bredere zorg: dat het parlement niet altijd aansluit bij de wens van een groot deel van de kiezers.
Ook Elbertus van Lagen uitte zorgen over het groeiende wantrouwen in de politiek. Zijn uitspraak dat het vertrouwen nóg verder zou kunnen dalen, raakte een gevoelige snaar bij veel burgers.
Journalisten zien een patroon in deze gang van zaken
De discussie bleef niet beperkt tot sociale media. Verschillende journalisten reageerden kritisch op de stemprocedure. Bart Nijman omschreef de situatie als een ‘politiek onderonsje’, een verwijzing naar het idee dat partijen soms vooral bezig zijn elkaar intern te beschermen in plaats van de beste kandidaat naar voren te schuiven.
Zijn woorden kregen veel bijval. Voor een grote groep kijkers voelde de verkiezing inderdaad als een proces waarin de uitkomst al min of meer was bepaald voordat de rondes begonnen. Niet door open debat of door inhoudelijke afweging, maar door afspraken achter de schermen.
Daardoor ervoer een deel van het publiek de uitkomst als een gemiste kans voor transparantie en professionaliteit.
Een gevoel van buitensluiting bij veel kiezers
Voor veel mensen ging de discussie niet alleen over de functie van de nieuwe Kamervoorzitter. Het voelde ook als een symbolische gebeurtenis waarin zichtbaar werd hoe grote groepen kiezers zich niet vertegenwoordigd voelen.
Na de verkiezingen, waarin de rechtse partijen een grote overwinning behaalden, leek dit moment dat gevoel verder te versterken. De boodschap die sommige burgers eruit haalden: zelfs wanneer een kandidaat op basis van stemmen en ervaring een logische keuze lijkt, kunnen politieke afspraken alsnog bepalen dat hij niet wordt gekozen.
In gesprekken rond het Binnenhof viel te horen dat de keuze mogelijk voortkomt uit een reflex die al jarenlang te zien is: het proberen te behouden van vertrouwde verhoudingen binnen het politieke midden. Het resultaat is dat veel burgers de indruk krijgen dat hun stem minder invloed heeft dan ze hopen.
Een gemiste kans om vertrouwen te herstellen
De derde stemronde werd door veel politieke analisten gezien als een belangrijk moment om te laten zien dat kwaliteit boven partijgrenzen kan worden gesteld. Dat gebeurde niet, en juist daardoor werd een kans gemist om vertrouwen bij het publiek te versterken.
Doordat de keuze uiteindelijk vooral werd gezien als een strategisch besluit, is de kloof tussen politiek en burger opnieuw zichtbaar geworden. Mensen die de stemmingen live volgden, zagen hoe een kandidaat met veel ervaring en brede erkenning toch aan de kant werd gezet.
Voor burgers die al langer twijfelen aan de manier waarop de politiek functioneert, gaf dit moment nieuwe aanleiding om zich af te vragen of het parlement werkelijk handelt op basis van transparantie en inhoud.
Het debat over vertrouwen in de politiek laait verder op
De intense reacties van burgers, journalisten en oud-politici laten zien dat de behoefte aan een opener en eerlijker politiek proces groot is. De voorzittersverkiezing werd daardoor meer dan een procedurele stap: het werd een moment waarin het grotere vraagstuk van vertrouwen opnieuw centraal kwam te staan.
Veel mensen hopen dat dit geen gesprek is dat snel wegzakt. Het is juist een kans om te bespreken hoe democratische processen beter kunnen worden bewaakt en hoe de afstand tussen burgers en politiek kan worden verkleind.
Het zou waardevol zijn als er ruimte komt voor een breed gesprek over representatie, transparantie en de rol van politieke strategie bij belangrijke beslissingen.
Praat mee over deze politieke ontwikkeling
Hoe kijk jij naar deze gang
van zaken?
Vond je de keuze logisch, of zie je het – net als veel anderen –
als een gemiste kans voor geloofwaardig leiderschap?
Deel jouw mening op onze Facebookpagina en praat mee over een onderwerp dat veel Nederlanders bezighoudt.