Algemeen
Ibrahim verlangt terug naar Marokko: ‘Nederland viel tegen, niet wat ik verwachtte’
De 20-jarige Ibrahim uit Marokko, net als vele anderen, koesterde grote dromen. Hij hoopte rijk te worden in Europa, maar heeft inmiddels ingezien dat dit niet haalbaar is.
“Onze familie komt uit Fez. Ik heb drie zussen en vijf broers.
Thuis hadden we het niet breed en mijn vader werkte zich uit de
naad om ons te onderhouden”, vertelt Ibrahim.
“In Marokko liggen de kansen niet voor het oprapen. De inkomens
zijn er niet hoog. Hoeveel ik ook van mijn vader houd, ik wil dat
mijn kinderen later een mooi leven kunnen leiden”, voegt hij eraan
toe.
Ibrahim werd aangetrokken tot Nederland vanwege foto’s en
verhalen die hij op internet zag. Via een Facebookgroep kwam hij in
contact met mensen die vanuit Marokko naar Nederland waren
gegaan.
“Ze vertelden me dat het hier geweldig is en dat de overheid je
overal mee helpt, van een inkomen tot huisvesting”, zegt Ibrahim.
Dit overtuigde hem om de stap te zetten, ondanks de
terughoudendheid van zijn familie.
“Ik dacht er niet veel over na. De overheid zou me immers
helpen, zoals mij was verteld. Dus nam ik snel het besluit om te
vertrekken”, aldus Ibrahim.
Het probleem was echter dat hij geen geld had voor een
vliegticket. Een paar honderd euro leek misschien weinig, maar voor
hem was het onbereikbaar.
Uiteindelijk kreeg hij financiële steun van zijn oom, onder de
voorwaarde dat hij het bedrag zou terugbetalen.
Eenmaal in Nederland aangekomen, merkte Ibrahim al snel dat de
verhalen die hem waren verteld niet klopten. Hij landde op Schiphol
zonder enig idee waar hij naartoe moest.
Via via hoorde hij dat er in Ter Apel een plek was waar hij kon
verblijven. Daar aangekomen vroeg hij om hulp bij het verkrijgen
van financiële ondersteuning en huisvesting.
“Mij werd verteld dat dit niet zomaar ging. Er waren allerlei
formaliteiten en ik moest lang wachten”, legt Ibrahim uit.
Het was niet wat hij zich had voorgesteld. Hij wilde meteen een
baan vinden en veel geld verdienen om zijn familie te kunnen
ondersteunen.
Inmiddels zijn er twee jaar verstreken en vanwege zijn
Marokkaanse afkomst heeft Ibrahim nog geen verblijfsvergunning
gekregen, wat hij niet begrijpt. “Wat heb ik verkeerd gedaan?”,
vraagt hij zich af.
Hij is graag bereid om te werken en bij te dragen aan de
maatschappij. “Ik ben een goede jongen en zorg niet voor
problemen”, benadrukt hij.
Op dit moment slaapt Ibrahim soms bij vrienden die hij in de
tussentijd heeft leren kennen, maar hij heeft ook weleens in het
park overnacht.
Zijn situatie is verre van prettig en hij verlangt ernaar om
terug te keren naar Marokko, waar hij tenminste nog perspectief zag
voor zijn toekomst.
“In Nederland vind ik het niet leuk meer. Ik ben hier naartoe
gekomen om rijk te worden, maar ik heb geen cent op zak. Ik kan
niet wachten om weer terug te gaan”, besluit Ibrahim
teleurgesteld.
De 79-jarige Lee Towers, bekend om zijn kenmerkende stemgeluid en betrokkenheid bij de Rotterdamse marathon, beleeft momenteel een zware periode. De geliefde zanger is opnieuw ten val gekomen, en dit keer met serieuze gevolgen. In een openhartig gesprek met De Telegraaf doet hij zijn verhaal over pijn, gemis en zijn vastberadenheid om door te zetten.
Ernstige val, gekneusde ribben
De nieuwe val kwam onverwacht en had directe fysieke impact. “Ik verloor mijn evenwicht en toen lag ik op de grond,” vertelt Lee. Het gevolg: gekneusde ribben, die het ademen pijnlijk maken en zijn mobiliteit verder beperken. Zijn rollator, waar hij al op was aangewezen, is nu nauwelijks meer bruikbaar.
Medische zorgen stapelen zich op
De val komt bovenop een reeks bestaande gezondheidsproblemen. Zo onderging Lee recent nog een operatie vanwege nierstenen, wat zijn fysieke herstel vertraagde. Daarnaast kampt hij met een pijnlijke slijmbeursontsteking in zijn heup. Het maakt zijn bewegingsvrijheid minimaal, en het dagelijks functioneren een grote uitdaging. “Lopen ging al moeilijk, maar nu kan ik vrijwel niets meer,” zegt hij.
Pijn door gemis van dierbare momenten
Naast de fysieke klachten is er ook emotionele pijn. Het missen van de 85e verjaardag van zijn goede vriend Gerard Cox in het Luxor Theater viel hem zwaar. Grote namen als André van Duin en Jenny Arean stonden op het podium, maar Lee moest het laten schieten. “Dat vond ik echt rot,” vertelt hij. “Ik kon amper ademhalen, laat staan zingen.”
Toch blijft Lee optimistisch
Ondanks alles weigert Lee zich te laten breken. “Mentaal gaat het goed,” benadrukt hij. Zijn optredens staan voorlopig op een laag pitje, maar hij blijft zich inzetten voor herstel. Meerdere keren per week probeert hij naar de sportschool te gaan. “Ik wil in beweging blijven en sterker worden,” aldus Lee. Zijn doel: fit zijn voor zijn tachtigste verjaardag.
Doorzetten zit in zijn karakter
Lee Towers is geen onbekende als het gaat om tegenslag. Twee jaar geleden brak hij zijn heup na een val over een tapijt. Tijdens zijn revalidatie ging het opnieuw mis: hij viel van een hometrainer en brak zijn hand. Beide keren vocht hij zich terug, gedreven door zijn wilskracht en liefde voor het vak.
De kracht van mentale veerkracht
Wat Lee onderscheidt, is zijn mentale kracht. Hoewel zijn lichaam hem in de steek laat, blijft zijn geest sterk. Hij mist het podium, zijn collega’s en zijn publiek, maar houdt vast aan de hoop op herstel. Zijn verhaal is een inspiratiebron voor velen, en een krachtig voorbeeld van doorzettingsvermogen op hoge leeftijd.
Lee’s blik op de toekomst
Voor Lee Towers blijft het leven waardevol, zelfs in zware tijden. Hij kijkt vooruit, hoopt op betere dagen en houdt zijn positiviteit vast. “Ik laat me niet verslaan,” zegt hij, en dat is te voelen in alles wat hij vertelt. Een zanger in ruststand, maar met een hart dat blijft zingen.