Serkan (22) heeft helemaal niks met Nederland: “Ik ben hier alleen voor één doel”

De 22-jarige Serkan uit Utrecht was een van de vrolijke feestvierders die gisteren de straat opgingen om te vieren dat de Turkse president Recep Tayyip Erdogan de verkiezingen had gewonnen.

Hij voelt zich voor de volle honderd procent Turks en zegt: “Ik heb helemaal niets met Nederland.”

Hoewel Serkan blij is met de overwinning van Erdogan, weet hij eigenlijk niet waarom. “Politiek interesseert me niet echt, man, maar mijn familie is er wel mee bezig. Ze hebben allemaal op hem gestemd en ‘onze president’ heeft opnieuw gewonnen. Nog eens vijf jaar!”

Serkan is in Nederland geboren. Zijn ouders kwamen in 1972 naar Nederland en waren een van de vele gastarbeiders in ons land. “Mijn ouders hebben het niet makkelijk gehad.”

Thuis wordt er Turks gesproken. “Mijn vader en moeder begrijpen wel Nederlands, maar kunnen het niet goed spreken. Als mijn vader vroeger naar de dokter moest, ging er altijd een familielid mee om te vertalen wat de dokter zei. Op school ging het op dezelfde manier.”

“Je moet het zo zien: onze familie is Turks, we praten Turks, kijken Turkse televisie en eten Turks. Is het dan gek dat ik niets met Nederland heb?”

Serkan is zelf drie keer in Turkije geweest. Tijdens zijn verblijf daar voelde hij zich meer thuis dan in Nederland. Maar hoe komt dat, terwijl hij in Nederland is geboren en getogen?

“Het is gewoon een gevoel, man. Als ik in Turkije ben en over straat loop, voel ik me trots. Het is mijn cultuur, mijn ouders komen er vandaan.”

“In Nederland is dat anders. Ik woon hier wel, maar ik voel me niet verbonden met de cultuur en de mensen. Ze zijn niet zoals wij, snap je.”

Serkan heeft een paar Nederlandse vrienden, maar dat zijn er niet veel. “Ik trek voornamelijk op met mijn Turkse broeders. Zij begrijpen mij gewoon, snap je.”

Toevallig heeft de twintiger geen werk. “Ik ontvang een Wajong-uitkering, snap je. Ik mag vanwege mijn psych*sche aand0ening niet werken.”

Ondanks zijn liefde voor Turkije is hij niet ongelukkig in Nederland. “Nee, het gaat wel. Op een dag ga ik ’terug’, maar voorlopig blijf ik nog een paar jaar hier.”

“Mijn ouders worden niet jonger en ik wil hen niet in de steek laten. Dus ome Serkan blijft voorlopig nog even, ha ha. Maar als ik ouder ben, ga ik zeker naar Turkije. Dat wel.”

Serkan’s complexe relatie met Nederland en zijn sterke band met zijn Turkse achtergrond blijven een centraal thema in zijn leven.

Ondanks zijn beperkte affiniteit met de Nederlandse cultuur en zijn diepe liefde voor Turkije, heeft hij een zekere mate van acceptatie gevonden in zijn huidige situatie.

Hoewel Serkan blij was met de recente verkiezingsoverwinning van president Erdogan, erkent hij dat politiek niet zijn sterkste interessegebied is.

Zijn familie daarentegen volgt de politieke ontwikkelingen in Turkije op de voet en heeft opnieuw hun steun betuigd aan Erdogan. Voor Serkan betekent dit een versterking van de band met zijn familie en zijn culturele identiteit.