Connect with us

Nieuwste

Na een huwelijk van 69 jaar worden ouder echtpaar uit elkaar gehaald in verpleeghuis

Erica (91) en Bep (99) Nieuwkerk hebben bijna 69 jaar lang een huwelijk met elkaar gedeeld. Ze zijn nu beiden opgenomen in hetzelfde verpleeghuis, maar helaas niet bij elkaar. Er zijn maar liefst zes verdiepingen tussen hun kamers: “Ze begrijpen elkaar niet meer.”

Het doet pijn
Dochter José, die samen met haar broer Edward om de dag hun ouders bezoekt, vertelt aan het Algemeen Dagblad dat haar ouders altijd gelukkig samen waren. “Pap en mam hadden nooit ruzie, het was een harmonieus huwelijk. Maar samenwonen is niet langer mogelijk. Ze begrijpen elkaar niet meer en hebben dan woordenwisselingen.” Erica en Bep lijken zich te hebben neergelegd bij het feit dat ze gescheiden leven.

Het is hartverscheurend voor hun dochter om te zien hoe de levens van haar ouders uit elkaar zijn gegroeid. “Het voelt zo vreemd dat ze in hetzelfde gebouw wonen, maar niet bij elkaar.”

Verschillende zorgbehoeften
“Pap verblijft op de afdeling somatiek. Hij lijdt aan depressie, verlangt rust en gaat al om 18.00 uur naar bed. Mam heeft last van geheugenproblemen en is erg onrustig in haar hoofd. Zij gaat pas rond 21.30 uur slapen. Als ze samen zouden wonen, zouden ze elkaar in de weg zitten. Het werkt gewoon niet meer.”

Verpleeghuisopname
In 2021 werd Bep als eerste opgenomen in het verpleeghuis nadat hij corona had gekregen en zijn situatie kritiek was. Dankzij een wonder is hij er weer bovenop gekomen.

Erica bleef alleen achter in hun woning aan de Hendersonstraat in Rijswijk, waar ze 37 jaar hebben gewoond. Maar het ging niet goed met haar. Ze vergat steeds meer en at nauwelijks. José en Edward moesten overal briefjes voor haar achterlaten om haar te helpen herinneren. Uiteindelijk verhuisde Erica in 2022 ook naar het verpleeghuis.

Eenzaamheid
Nu haar beide ouders in het verpleeghuis wonen, ziet José hoe groot de eenzaamheid onder ouderen kan zijn. “Er zijn kinderen die nooit op bezoek komen of er nauwelijks tijd voor maken. Ik begrijp dat niet. Mijn ouders hebben zoveel voor mij betekend.”

“Voor mij is het vanzelfsprekend dat ik iets kan teruggeven nu het minder goed met ze gaat. Ik bezoek hen om de dag. Als het mooi weer is, ga ik met hen naar buiten. Als ik zie hoe ze dan genieten, word ik zelf ook heel erg blij.”

De situatie van Erica en Bep Nieuwkerk is een ontroerend voorbeeld van de uitdagingen waar veel ouderen en hun families mee te maken krijgen. Het is hartverscheurend om te zien hoe een langdurig huwelijk uiteindelijk gescheiden wordt door de omstandigheden van het leven en de zorgbehoeften van beide partners.

Voor José, de dochter van Erica en Bep, is het een voortdurende strijd om ervoor te zorgen dat haar ouders de zorg en aandacht krijgen die ze verdienen. Ze begrijpt niet waarom sommige kinderen weinig of geen tijd nemen om hun ouders te bezoeken. Voor haar is het vanzelfsprekend om er voor haar ouders te zijn, vooral nu ze merkt hoe eenzaamheid onder ouderen een groot probleem kan zijn.

De bezoeken aan het verpleeghuis zijn voor José een moment van verbinding en genegenheid. Ze neemt haar ouders mee naar buiten als het mooi weer is, en ziet hoe ze genieten van de kleine dingen in het leven. Het brengt haar vreugde om hen zo te zien, ondanks de uitdagingen en het verdriet van hun gescheiden leven in het verpleeghuis.

De situatie van Erica en Bep is een herinnering aan het belang van menselijke verbondenheid, vooral in de latere stadia van het leven. Het onderstreept ook de behoefte aan meer aandacht en steun voor ouderen, niet alleen in de vorm van fysieke zorg, maar ook op emotioneel en sociaal vlak. Het is cruciaal dat we als samenleving bewust blijven van de behoeften van ouderen en ervoor zorgen dat zij de zorg en ondersteuning krijgen die ze verdienen.

 

Gerelateerd: