Algemeen
Mandy kan met 10 kinderen van 5 verschillende mannen met pensioen – nooit meer werken!
Een Britse vrouw, genaamd Mandy Cowie, heeft geleerd om van overheidssteun te leven en doet dit met tien kinderen van vijf verschillende vaders.

Cowie is een alleenstaande moeder van 49 jaar oud en is ervan
overtuigd dat als ze 50 kleinkinderen zou hebben, ze nog meer
sociale voordelen zal krijgen en zo de grootste steuntrekkende
familie van Engeland zal worden.

Ze leeft al meer dan 30 jaar van overheidssteun en moedigt haar
kinderen aan om hetzelfde te doen.

Cowie is trots op haar tatoeages en haar tien kinderen. Ze liet
optekenen: “Als je me niet mag, scheer je dan weg.

Ik had mijn eerste kind op mijn 18e en mijn laatste op mijn 36e
en ik heb hen gezegd dat ik 50 kleinkinderen wil.”

Momenteel heeft ze 16 kleinkinderen en onlangs deed ze mee aan
“Britain’s Biggest Benefits Family”, een programma waarin gezinnen
aan bod komen die er trots op zijn dat ze uitsluitend van
overheidssteun leven.

Om nog wat meer olie op het vuur te gooien, gaf ze toe dat ze
voor haar 13-jarige dochter sigaretten koopt als ze zich goed
gedraagt en dat ze ook alcohol mag drinken.

Cowie legde verder uit: “Mensen zijn misschien geschokt dat ik
al zo lang van overheidssteun leef, maar daar geef ik niet om.

Ik kan niet werken omwille van mijn kinderen, en hoewel mijn
zwangerschappen niet gepland waren, vind ik het geweldig om een
groot gezin te hebben.

Ik ga toch nooit een baan vinden waarmee ik zoveel verdien dan
dat ik nu heb. Mensen mogen me veroordelen, maar wie zou deze
mogelijkheid niet aanvaarden als ze deze kregen?”

Zeven van haar kinderen zijn al uit huis, maar drie wonen er nog
bij haar. Haar 24-jarige dochter volgt het voorbeeld van haar
moeder: “Ik ben nog samen met de vader van mijn kind, maar hij
woont niet bij mij.

Mensen zeggen dat hij hier woont, maar dat is niet waar. Als we
samen zouden wonen, zou ik geen steun meer krijgen, dus kunnen we
net zo goed samen zijn en in verschillende huizen wonen.”

Sommige mensen vinden dat Cowie haar kinderen beter had kunnen
opvoeden en hen het belang van werk had moeten leren.

Anderen vinden dat Cowie het beste uit haar situatie heeft
gehaald en daar trots op mag zijn.

Wat de meningen ook zijn, het feit blijft dat Cowie al meer dan
drie decennia van overheidssteun leeft en dit als haar levensstijl
beschouwt.

Algemeen
Kledingkeuze van Hélène Hendriks in Oranjewinter zorgt voor knallende kijkcijfers!

De eerste aflevering van De Oranjewinter heeft meteen laten zien hoe onvoorspelbaar live televisie kan zijn. Nog voordat de gesprekken aan tafel echt op gang kwamen, was er al een ander onderwerp dat de avond domineerde. Niet de actualiteit, niet de gasten en zelfs niet de inhoud van het programma, maar de outfit van presentatrice Hélène Hendriks werd het gesprek van de dag.

Hoewel aan tafel bekende namen zaten als Thomas van Groningen, Ronald Molendijk en Nicky van der Gijp, verschoof de aandacht al snel naar iets heel anders. Op sociale media barstte vrijwel direct een discussie los over de kledingkeuze van Hendriks. Haar topje, dat volgens sommige kijkers “net iets te veel” liet zien, werd binnen enkele minuten trending onderwerp op X, het platform dat voorheen bekendstond als Twitter.
Van talkshow naar kledingdebat
Het is niet de eerste keer dat een presentator of presentatrice onderwerp van gesprek wordt vanwege een opvallende outfit, maar de snelheid waarmee dit nu gebeurde was opmerkelijk. Al tijdens de eerste minuten van de uitzending verschenen er tientallen berichten online. Kijkers deelden hun verbazing, maakten grappen of spraken juist hun bewondering uit. Voor sommigen leidde het de aandacht af van de gesprekken aan tafel, terwijl anderen het zagen als een verfrissende breuk met de vaak veilige, voorspelbare stijl die talkshows kenmerkt.
“Gaat het nog over de inhoud, of kijken we allemaal naar hetzelfde topje?” schreef een kijker. Een ander merkte cynisch op dat de stylist van Hendriks “waarschijnlijk een avondje vrij had genomen”. Tegelijkertijd klonken er ook positieve reacties. Sommige kijkers prezen haar lef en vonden dat ze zich niets moest aantrekken van de kritiek. “Eindelijk eens iets anders dan het standaardpakje,” was een veelgehoorde reactie.

Verdeelde meningen, één gesprek
Wat vooral opviel, was hoe verdeeld de meningen waren. Waar de ene helft van de kijkers vond dat de outfit niet paste bij een talkshow over sport, politiek en actualiteit, zag de andere helft het juist als een persoonlijke keuze die geen invloed zou moeten hebben op de inhoud. Dat spanningsveld is kenmerkend voor discussies over uiterlijk in de media. Vrouwelijke presentatoren worden nog altijd vaker beoordeeld op hun kleding dan hun mannelijke collega’s, en deze aflevering van De Oranjewinter maakte dat opnieuw pijnlijk zichtbaar.
Toch was de discussie niet uitsluitend kritisch. Er waren ook kijkers die benadrukten dat Hendriks al jaren bekendstaat om haar zelfverzekerde uitstraling en dat haar kleding daar een verlengde van is. “Ze zit daar niet om een modepolitie tevreden te houden,” schreef iemand. “Ze presenteert en dat doet ze goed.”

De impact op het programma
Los van de inhoudelijke discussie over stijl en uitstraling, had het kledingdebat één onmiskenbaar effect: De Oranjewinter stond meteen volop in de schijnwerpers. Op sociale media werd het programma massaal genoemd, gedeeld en besproken. Voor een eerste aflevering is dat goud waard. In televisieland geldt immers vaak: zolang er over je gepraat wordt, besta je.
De buzz rondom Hendriks’ outfit zorgde ervoor dat ook mensen die normaal misschien niet zouden kijken, nieuwsgierig werden. Fragmenten circuleerden online, screenshots werden gedeeld en de naam van het programma dook op in uiteenlopende discussies. Of die aandacht uiteindelijk structureel leidt tot hogere kijkcijfers, zal de komende weken moeten blijken, maar de start was in elk geval allesbehalve geruisloos.

Afleiding of slimme marketing?
De vraag die na afloop bleef hangen, was of deze aandacht de inhoud van het programma overschaduwde of juist versterkte. Critici vonden dat het jammer was dat de gesprekken aan tafel ondergesneeuwd raakten door een kledingdiscussie. Zij vrezen dat de show daardoor minder serieus wordt genomen. Anderen zagen het juist als een slimme, zij het onbedoelde, vorm van marketing. In een tijd waarin programma’s vechten om aandacht, kan een onverwacht moment het verschil maken.
Hendriks zelf liet zich tijdens de uitzending niet uit over de reacties en presenteerde zoals altijd professioneel en ontspannen. Dat werd door sommige kijkers juist gewaardeerd. “Ze liet zich niet afleiden en deed gewoon haar werk,” klonk het. Dat onderstreepte voor velen dat de ophef vooral buiten de studio plaatsvond.
Meer dan alleen een outfit
Uiteindelijk zegt de discussie misschien meer over het publiek en de tijdgeest dan over Hendriks zelf. In een mediatijdperk waarin alles direct wordt becommentarieerd, kan één detail uitgroeien tot het hoofdonderwerp van de avond. De Oranjewinter kreeg daardoor een start die niemand had voorspeld: niet door een spraakmakend debat of een felle discussie aan tafel, maar door een kledingkeuze die emoties losmaakte.
Of de outfit van Hélène Hendriks nu als geslaagd of misplaatst wordt gezien, één ding staat vast: de eerste aflevering van De Oranjewinter werd niet genegeerd. En in televisieland is aandacht vaak de belangrijkste valuta. De komende afleveringen zullen moeten uitwijzen of het programma die aandacht weet vast te houden met inhoud, of dat deze avond vooral herinnerd zal worden als het moment waarop een topje de show stal.