Algemeen
‘Maddie McCann, na 16 jaar vermissing, eindelijk teruggevonden’
Na zestien jaar is er opnieuw een zoekt0cht gestart naar aanleiding van de verdwijning van Madeleine McCann. In Portugal werden vandaag speciale eenheden van de br&ndweer ingezet om te zoeken naar aanwijzingen die kunnen leiden naar het lichaam van de Britse peuter.
Een boot met zoekspecialisten van de br*ndweer voer over het
water van een afgelegen stuwmeer in Portugal, terwijl ag*nten met
speurh0nden langs de oevers liepen. Op andere plekken werden kuilen
gegraven door ag*nten.
Portugese en Britse journalisten verzamelden zich achter het
afzetlint en volgden de zoekt0cht op de voet. Op de website van de
BBC was zelfs een liveblog te volgen over de z0ekactie bij het
stuwmeer van Arade.
De verdwijning van de Britse peuter Maddie McCann is een van de
meest spraakmakende verm!ssingszaken in Europa die al jarenlang de
gemoederen bezighoudt.
In 2007 verdween Madeleine op driejarige leeftijd uit het
vakantieappartement in de Algarve, waar ze met haar ouders op
vakantie was. Haar verdwijning leidde destijds tot een
grootschalige internationale zoekt0cht en er werden wereldwijd
foto’s van het meisje verspreid, in de hoop haar terug te
vinden.
Nu zou Madeleine, als ze nog in leven zou zijn, een jonge vrouw
van 20 jaar zijn. Hoewel haar overlevingskansen klein zijn, blijft
de vraag wat er precies met haar is gebeurd nog steeds
onbeantwoord.
In de afgelopen zestien jaar zijn er talloze mensen verhoord en
zijn er huiszoekingen geweest in Praia da Luz, de plaats waar de
familie op vakantie was. Zelfs de ouders van Madeleine zijn een
tijdlang verd*chten geweest.
De zaak werd in 2008 aanvankelijk gesloten door de Portugese
p0litie, maar later heropend. Desondanks heeft het onderzoek tot op
heden geen concrete resultaten opgeleverd. De laatste zoekactie
vond plaats in 2014, en zelfs een Netflix-documentaire uit 2019
bracht geen nieuwe aanwijzingen aan het licht.
De recente zoekt0cht bij het Portugese stuwmeer, zo’n 50
kilometer verwijderd van de plaats waar Madeleine verdween, werd op
verzoek van de Duitse autoriteiten uitgevoerd.
Er is echter weinig informatie vrijgegeven over de precieze
reden en aard van de zoekt0cht. Een woordvoerder van het Duitse
0penbaar Min*sterie gaf slechts aan dat er enkele tips waren
ontvangen die nader onderzocht werden.
Een voormalig Britse p0litiemedewerker die betrokken was bij het
onderzoek, omschreef de nieuwe zoekactie als serieus en niet louter
een “naald in een hooiberg”-poging.
De betrokkenheid van de Duitse autoriteiten is ontstaan nadat de
Duitse verd*chte Christian Brückner in beeld kwam. In juni 2020
verklaarde de Duitse p0litie dat zij ervan uitgaan dat Madeleine
niet meer in leven is en dat Brückner waarschijnlijk
verantwoordelijk is voor haar verdwijning.
Brückner is een ver00rdeelde kinderm!sbruiker en dr*gsdealer en
zit momenteel een celstr*f uit in Duitsland voor de verkr*chting
van een 72-jarige Amerikaanse vrouw in hetzelfde gebied in de
Algarve waar Madeleine verdween. Hij verbleef regelmatig tussen
1995 en 2007 in de Algarve, onder andere op een boerderij op enkele
kilometers afstand van Praia da Luz.
Vlak voor de verdwijning van Madeleine verliet hij deze
huurboerderij. Uit onderzoek is gebleken dat hij zich op de avond
van 3 mei 2007, toen Madeleine verdween, in de buurt van de
badplaats bevond en destijds in een camperbusje woonde.
Brückner bezocht tijdens de vermissing van Madeleine regelmatig
het gebied bij het stuwmeer van Arade, waarvan foto’s op zijn huis
werden gevonden. Dit zou de reden kunnen zijn voor de huidige
zoekt0cht op en rond het water.
Brückner ontkent betrokkenheid bij de verdwijning en er is nog
geen formele aankl*cht tegen hem ingediend. Zijn huidige celstr*f
loopt tot de herfst van 2025.
De p0litie heeft vooralsnog geen informatie vrijgegeven over de
resultaten van de zoekt0cht op dinsdag. De verwachting is dat de
zoekactie bij het Portugese stuwmeer nog minstens twee dagen zal
voortduren. Wellicht zal er na 5800 dagen eindelijk meer
duidelijkheid komen over het lot van Madeleine McCann.
Het jaarlijkse kerstpraatje van koning Willem-Alexander heeft ook dit jaar veel losgemaakt. In een toespraak die tegelijk ingetogen en indringend was, richtte de koning zich niet alleen op het hier en nu, maar vooral op de toekomst. Zijn boodschap was helder: wie vandaag leeft, draagt verantwoordelijkheid voor morgen. En die verantwoordelijkheid gaat verder dan individuele keuzes; ze raakt aan hoe wij samenleven, hoe wij omgaan met verschillen en hoe wij de wereld achterlaten voor de generaties na ons.
Een wereld in beweging, maar niet altijd in de goede richting
Volgens Koning Willem-Alexander staat de wereld onder druk. Conflicten, polarisatie, klimaatproblemen en onzekerheid over democratische waarden maken dat het vertrouwen in de toekomst bij veel mensen wankelt. De koning benoemde dat zonder dramatiek, maar ook zonder het te verbloemen. Hij stelde dat het misschien niet goed gaat met de wereld, maar dat dat niet betekent dat we machteloos zijn.
Juist in tijden van onzekerheid, zo benadrukte hij, is het van belang om niet te vervallen in cynisme of apathie. Kleine stappen, dicht bij huis, kunnen samen een groot verschil maken. Dat begint volgens hem met zorg dragen voor wat ons verbindt: onze democratie, onze rechtsstaat, onze vrijheid en onze verantwoordelijkheid voor elkaar.
Verantwoordelijkheid begint dichtbij
De koning wees erop dat verantwoordelijkheid geen abstract begrip is. Het gaat niet alleen om grote politieke beslissingen of internationale afspraken, maar om hoe mensen elkaar dagelijks behandelen. Luisteren naar elkaar, oog hebben voor verschillen en bereid zijn elkaar te helpen, vormen volgens hem de basis van een gezonde samenleving.
Weerbaarheid en zelfredzaamheid noemde hij daarbij essentiële vaardigheden. Niet als individualistische idealen, maar juist als eigenschappen die binnen een gemeenschap tot bloei komen. Zonder onderlinge verbondenheid, zo waarschuwde hij, verliest een samenleving haar samenhang.
De rol van opvoeding en voorbeeldgedrag
Een belangrijk deel van de toespraak richtte zich op kinderen en jongeren. Volgens de koning is het cruciaal dat zij van jongs af aan meekrijgen wat het betekent om respectvol en verantwoordelijk in de wereld te staan. Niet door hen voortdurend te beoordelen of af te rekenen, maar door ruimte te bieden om te leren, fouten te maken en te groeien.
Hij sprak zijn zorg uit over een samenleving waarin vergissingen keihard worden afgestraft en waarin jonge mensen zich voortdurend bekeken en beoordeeld voelen. Of het nu gaat om uiterlijk, achtergrond, seksuele gerichtheid of prestaties: angst om te falen kan verlammend werken. De koning pleitte daarom voor meer mildheid en begrip, zodat jongeren de vrijheid ervaren om zichzelf te ontwikkelen.
Polarisatie en verharding als risico
Ook het toenemende wij-zij-denken kwam aan bod. Willem-Alexander waarschuwde voor een wereld waarin meningsverschillen steeds verder worden aangescherpt en conflicten direct escaleren. Online en offline ziet hij hoe mensen elkaar verdacht maken, bedreigen of wegzetten, vaak zonder echt naar elkaar te luisteren.
Volgens de koning is dat een gevaarlijke ontwikkeling. Niet alleen omdat het relaties onder druk zet, maar ook omdat het de fundamenten van de democratie aantast. Een samenleving kan verschillen verdragen, zo stelde hij, maar alleen als er ruimte blijft voor dialoog en wederzijds respect.
Vrijheid onder druk
In zijn toespraak keek de koning ook verder dan de Nederlandse grenzen. Hij benoemde de opkomst van autoritaire regimes en het afbrokkelen van democratische waarden in delen van de wereld. Hij sprak over dictators die terrein winnen en over samenlevingen waarin vrijheid steeds verder wordt ingeperkt.
Daarnaast waarschuwde hij voor een toekomst waarin mensen zich kritiekloos laten leiden door technologie en algoritmes “zonder ziel”. Technologie kan veel goeds brengen, erkende hij, maar mag nooit de plaats innemen van menselijke waarden, ethiek en verantwoordelijkheid.
Zorg voor de leefomgeving
Een ander belangrijk thema was de staat van onze leefomgeving. Willem-Alexander noemde vervuiling en klimaatverandering expliciet als bedreigingen voor toekomstige generaties. Hij stelde dat we onze kinderen geen wereld moeten nalaten waarin de natuurlijke basis onder het leven is aangetast.
Daarmee riep hij niet alleen op tot grote internationale oplossingen, maar ook tot bewustwording op individueel en lokaal niveau. Hoe we omgaan met energie, natuur en ruimte is volgens hem direct verbonden met de vraag wat voor wereld we doorgeven.
Het persoonlijke perspectief van een vader
Een van de meest persoonlijke momenten in de toespraak was toen de koning sprak over zijn eigen ervaring als vader. Hij herinnerde zich nog goed hoe zijn wereld veranderde op het moment dat hij zijn dochters voor het eerst in zijn armen hield. Alles werd relatief, behalve dat kleine leven waarvoor hij verantwoordelijkheid voelde.
Hij beschreef dat gevoel als een oergevoel: de drang om te beschermen, om geluk te bieden en om het kwaad zoveel mogelijk buiten te houden. Zelfs tijdens gebroken nachten, zo gaf hij toe, bleef dat gevoel dominant. Die persoonlijke ervaring gebruikte hij om te laten zien dat zorg voor de toekomst niet abstract is, maar diep menselijk.
Denken voorbij het eigen leven
De kern van het kerstpraatje was uiteindelijk een oproep om voorbij het eigen leven te denken. Niet alleen bezig zijn met vandaag, maar ook met de vraag hoe onze keuzes doorwerken in de levens van anderen, nu en later. Iedere generatie, zo stelde de koning, heeft de plicht om de wereld in iets betere staat over te dragen dan zij haar aantrof.
Dat hoeft niet perfect te zijn. Het gaat om intentie, om verantwoordelijkheid en om bereidheid om samen te werken. Juist in een tijd waarin problemen groot en complex lijken, is het volgens Willem-Alexander belangrijk om te blijven geloven in de kracht van menselijke verbondenheid.
Een boodschap van hoop, zonder naïviteit
Hoewel de toespraak kritische noten bevatte, was het geen somber verhaal. Integendeel: de koning sprak vanuit een voorzichtig optimisme. Hij erkende de problemen, maar benadrukte dat mensen niet machteloos zijn. Door aandacht te hebben voor elkaar, door ruimte te bieden aan verschillen en door verantwoordelijkheid te nemen voor de toekomst, kan er volgens hem wel degelijk iets veranderen.
Zijn kerstboodschap was daarmee geen simpele wens, maar een uitnodiging tot reflectie. Een uitnodiging om stil te staan bij wat ons bindt, wat we belangrijk vinden en welke wereld we willen nalaten. Niet alleen voor onze eigen kinderen, maar voor iedereen die na ons komt.
In een tijd van snelle veranderingen en onzekerheden riep koning Willem-Alexander op tot iets ogenschijnlijk eenvoudigs, maar fundamenteels: menselijkheid. Want juist daarin, zo maakte hij duidelijk, schuilt de kracht om de toekomst vorm te geven.