Algemeen
Ibrahim (20) kwam naar Nederland om rijk te worden: ”Dit land is niks”
Ibrahim (20) had een grote droom. Hij was van plan om snel rijk te worden en dacht daarvoor in Nederland aan het juiste adres te zijn.
Maar die droom spatte algauw uit elkaar. In plaats van tonnen geld te vinden, moest hij ondertussen besluiten om terug naar Marokko te gaan.
Hij zegt dat hij op het internet mooie foto’s van Europa had gezien. “Onze familie is afkomstig uit Fez. Ik heb vijf broers en drie zussen. We hadden het thuis financieel dus niet al te breed, en mijn vader werkte zich krom om zijn familie te onderhouden.”
“We hebben niet veel kansen in Marokko. De inkomens zijn laag. Hoeveel ik ook van mijn vader houd, ik wens dat mijn kinderen later een prachtige toekomst hebben.”
“Ik zag mooie foto’s van Nederland op het internet. Via een groep op Facebook kwam ik in contact met personen die van Marokko ook naar Nederland waren gereisd.”
“Ze zeiden me dat het geweldig is en dat de overheid je overal bij steunt, van inkomen tot huisvesting.”
“Op dat moment was de beslissing gevallen. Ik was in de ban van de verhalen die anderen over Nederland vertelden. Thuis waren ze niet zo enthousiast.”
“Mijn ouders, maar ook mijn zussen en broers, wilden me tegenhouden. Ze waren vooral bang dat ik in een vreemd land alleen zou komen te staan. Ik dacht daar zelf helemaal niet over na. Er was me verteld dat de overheid me altijd zou helpen. Dus maakte ik algauw het besluit om toch te vertrekken.”
“Het grote probleem was dat ik geen geld had voor een vliegtuigticket. Enkele honderden euro’s lijkt niet veel, maar ik had ze simpelweg niet. Uiteindelijk leende mijn oom me geld, op voorwaarde dat ik alles zou terugbetalen.”
In Nederland aangekomen ontdekte Ibrahim algauw dat de hulp waarop hij gehoopt had, niet zo eenvoudig te vinden was. “Toen ik op Schiphol landde, had ik niet het minste idee waar ik naartoe moest.”
Hij had via andere mensen gehoord dat er in Ter Apel een plaats was waar hij kon overnachten en waar ze hem geld zouden geven. Daar kreeg hij te horen dat dit toch niet zo simpel was. Er waren allerlei formaliteiten en hij zou lang moeten wachten.
“Ik had het me totaal anders voorgesteld. Eigenlijk wilde ik meteen een baan zoeken en veel geld verdienen. Zo zou ik dan toch mijn familie kunnen helpen.”
“Ondertussen zijn we twee jaar verder. Omdat ik Marokkaan ben krijg ik dus geen verblijfsvergunning. Ik snap het niet, wat ik heb verkeerd gedaan?”
Nu verblijft de jongeman soms bij vrienden of slaapt hij in het park. “Mijn situatie is niet leuk. Het liefst van al ga ik terug naar Marokko. Daar had ik minstens nog toekomstperspectieven. In Nederland is het niet fijn meer.”
Ibrahim zegt dat hij geen cent meer op zak heeft en niet kan wachten om terug te keren naar zijn vaderland.
Jasmijn (15) uit Stevensbeek verovert haar dorp met frietkraam – en moet nu even pas op de plaats maken
In het Brabantse dorp Stevensbeek is Jasmijn een naam die iedereen inmiddels kent. Het vijftienjarige meisje besloot begin dit jaar haar droom waar te maken en een eigen frietkraam te starten. Met lef, enthousiasme en een flinke dosis ondernemingszin kocht ze een frituurwagen en gaf deze de speelse naam De Vetkei. Haar initiatief zorgde voor nieuwsgierigheid en bewondering in het hele dorp – en al snel stonden er rijen voor haar kraam. Maar net toen alles goed op gang kwam, kreeg Jasmijn te horen dat ze voorlopig niet meer zelf achter de frituur mag staan.
Een vliegende start in Stevensbeek
Vanaf de eerste dag trok De Vetkei de aandacht. Mensen vonden het bijzonder dat zo’n jong meisje de sprong waagde om ondernemer te worden. De eerste weken stonden er lange rijen dorpsgenoten die niet alleen kwamen voor de friet, maar ook om Jasmijn aan te moedigen.
De frietkraam werd in korte tijd een ontmoetingsplek. Vrienden spraken af om samen langs te gaan, gezinnen kwamen op vrijdagavond langs om een frietje te halen, en ouderen vonden het leuk om even een praatje te maken met de energieke jonge eigenaresse. Het voelde alsof er een nieuwe traditie was geboren.
Droom die plots moest pauzeren
Het succes leek niet te stoppen, maar plots kwam er een kink in de kabel. Na een melding bij de arbeidsinspectie werd er een onderzoek ingesteld. De conclusie: Jasmijn is met haar vijftien jaar nog te jong om zelf friet te bakken. Volgens de Arbowet mogen jongeren onder de zestien niet werken met heet frituurvet of andere gevaarlijke apparatuur.
Voor Jasmijn was dit even slikken. Ze had net haar draai gevonden en was trots op hoe haar bedrijfje groeide. Toch begreep ze dat de regels er niet voor niets zijn en besloot ze de beslissing te respecteren.
Strenge maar logische regels
De Nederlandse wetgeving is duidelijk over wat jongeren wel en niet mogen doen in een onderneming. Het doel is om hun veiligheid te beschermen en ongelukken te voorkomen. Heet frituurvet kan ernstige brandwonden veroorzaken en daar wil de overheid jongeren voor behoeden.
Kinderen onder de zestien mogen daarom niet achter de frituurpan staan, en ook niet zelfstandig kassawerk doen. Ze mogen wel helpen met veiligere taken, zoals bestellingen aannemen of zakjes friet vullen. Het idee is dat jongeren zo toch ervaring opdoen, maar zonder onnodige risico’s.
Verrassing én motivatie
De boodschap van de inspectie kwam voor Jasmijn onverwacht, maar ze liet zich er niet door ontmoedigen. In interviews vertelde ze dat ze deze periode juist gebruikt om nieuwe plannen te maken. Ze bedenkt ideeën voor speciale snacks en acties die ze na haar zestiende verjaardag kan introduceren.
De steun uit het dorp doet haar zichtbaar goed. Vaste klanten blijven komen, ook nu ze niet zelf achter de frituur staat. Voor veel dorpsgenoten is De Vetkei meer dan alleen een plek om friet te halen; het is een symbool van jeugdig initiatief en doorzettingsvermogen.
Familie schiet te hulp
Gelukkig hoeft Jasmijn haar droom niet helemaal stil te zetten. Haar vader en broer nemen tijdelijk de taken over die zij niet mag doen. Zij bakken de friet en bedienen de kassa, terwijl Jasmijn helpt met bestellingen aannemen, inpakken en het contact met de klanten.
Dit teamwork maakt dat de kraam open kan blijven en dat de inwoners van Stevensbeek niet zonder hun nieuwe favoriete snackplek hoeven te zitten. Tegelijkertijd leert Jasmijn zo nog meer over ondernemen en samenwerken binnen een familiebedrijf.
Ondernemingszin van jongs af aan
Dat Jasmijn al op jonge leeftijd een eigen onderneming start, is voor haar omgeving geen verrassing. Ze had altijd al belangstelling voor ondernemen en droomde van een eigen zaak. Met De Vetkei zette ze haar eerste echte stap.
Volgens de Kamer van Koophandel schrijven steeds meer jongeren zich in als ondernemer. Sommigen beginnen een webshop, anderen starten een kleine horecazaak zoals Jasmijn. Het laat zien dat ondernemerschap onder jongeren leeft en dat er ruimte is om talenten vroeg te ontwikkelen.
Veiligheid staat voorop
Hoewel de maatregel voor Jasmijn teleurstellend was, is ze het erover eens dat veiligheid voorop moet staan. Keukens kunnen gevaarlijke plekken zijn, met heet vet, scherpe messen en zware apparatuur. Door de regels strikt te handhaven, worden ongelukken voorkomen.
Zodra Jasmijn zestien wordt, mag ze de werkzaamheden weer volledig oppakken. Dat vooruitzicht geeft haar energie en motiveert haar om door te gaan. Ze ziet deze periode als een korte pauze, niet als een einde van haar ondernemersavontuur.
Discussie over de regels
De situatie van Jasmijn heeft in het dorp een kleine discussie losgemaakt. Sommige mensen vinden dat de regels soepeler zouden moeten zijn, zeker als ouders toezicht houden. Ze denken dat jongeren zo belangrijke praktijkervaring kunnen opdoen.
Anderen benadrukken dat de wet er niet voor niets is en dat veiligheid altijd voorop moet staan. Voorlopig lijkt de overheid niet van plan de regels te versoepelen. Dat betekent dat Jasmijn geduldig moet wachten – maar ze weet dat dit moment extra bijzonder wordt.
Vooruitkijken naar de toekomst
Binnenkort viert Jasmijn haar zestiende verjaardag en dat wordt een bijzonder moment. Ze heeft al laten weten dat ze haar eerste officiële dag achter de frituurpan groots wil vieren. Veel klanten hebben aangegeven erbij te willen zijn. Het belooft een klein dorpsfeestje te worden.
Voor Jasmijn voelt het als een beloning na een periode van geduld en doorzetten. Ze kijkt ernaar uit om haar klanten weer persoonlijk te bedienen en nieuwe ideeën tot leven te brengen.
Inspiratie voor andere jongeren
Het verhaal van Jasmijn laat zien dat leeftijd geen beperking hoeft te zijn om iets moois op te bouwen. Haar lef en doorzettingsvermogen inspireren andere jongeren om ook hun dromen na te jagen.
Organisaties zoals Jong Ondernemen moedigen dit soort initiatieven aan, omdat jongeren zo waardevolle vaardigheden leren: plannen, omgaan met klanten en doorzetten bij tegenslag. Voor de inwoners van Stevensbeek is Jasmijn een voorbeeld van hoe één persoon een hele gemeenschap in beweging kan brengen.
Key-points
-
Jasmijn (15) begon frietkraam De Vetkei en werd snel een begrip in Stevensbeek.
-
Door wetgeving mag ze voorlopig niet zelf frituren of kassawerk doen.
-
Familie neemt tijdelijk de werkzaamheden over zodat de kraam open kan blijven.
-
Jasmijn gebruikt de tijd om nieuwe plannen te maken en creatief bezig te blijven.
-
Over een paar maanden mag ze weer achter de frituur – en dat moment wordt groots gevierd.