Algemeen
Afghaans gezin met acht kinderen weigert villa en maakt erge ruzie met COA
Op dinsdagmiddag vond er een bijzondere rechtszaak plaats in de rechtbank van Almelo.
Het COA (Centraal Orgaan opvang asielzoekers) stond tegenover
een Afghaans gezin met acht minderjarige kinderen dat momenteel in
het asielzoekerscentrum in Almelo verblijft.
Het COA wil dat de familie vertrekt uit het azc nadat zij enige
tijd geleden een toegewezen woning weigerden.
De vader, moeder en kinderen hebben afgelopen zomer een
verblijfsvergunning voor bepaalde tijd gekregen.
Het huisvestingsgesprek
In augustus vorig jaar vond er een huisvestingsgesprek plaats
tussen de familie en het COA. Tijdens dit gesprek werd de familie
geïnformeerd over het feit dat zij eenmalig een woning toegewezen
krijgen door het COA.
Er werd ook gevraagd of er bepaalde criteria waren voor de woning. Volgens het COA waren er op dat moment geen criteria.
2014-03-13 13:17:21 ZEIST – Asielzoekers arriveren bij het nieuw geopende azc in Zeist. Een deel van de bebouwing van het voormalige militaire terrein is aangepast om zo’n 370 personen te kunnen huisvesten. ANP REMKO DE WAAL
Aanbod woning
In november kreeg de familie een woning aangeboden in de
gemeente Tholen. Deze woning voldeed aan de eisen van het COA.
Echter, begin februari werd duidelijk dat de familie de woning
weigerde. Vervolgens vonden er verschillende gesprekken plaats
tussen het COA en de familie waarbij het COA aangaf de weigering
ongegrond te vinden.
Ontruiming
Omdat de familie het azc weigert te verlaten, wil het COA nu
overgaan tot ontruiming van de woning in het
asielzoekerscentrum.
Tijdens de rechtszaak werd duidelijk dat het niet aan de
toegewezen woning zelf ligt, want deze voldoet aan de eisen.
Echter, één van de kinderen krijgt een behandeling tegen schisis
in het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam.
De familie zal hier regelmatig moeten zijn en volgens hen is de
afstand met de aangewezen woning te groot.
Volgens het COA ligt de aangeboden woning hemelsbreed binnen
vijftig kilometer vanaf het Erasmus, wat binnen de maximale afstand
valt die het COA hanteert.
De communicatie
Volgens de advocaat van de familie kan het bieden van vier weken om een passende woonruimte te vinden desastreuze gevolgen hebben.
2014-03-13 13:17:21 ZEIST – Asielzoekers arriveren bij het nieuw geopende azc in Zeist. Een deel van de bebouwing van het voormalige militaire terrein is aangepast om zo’n 370 personen te kunnen huisvesten. ANP REMKO DE WAAL
De familie heeft acht minderjarige kinderen en als de rechtbank
ingaat op het toewijzen van deze vordering, komt dit gezin op
straat te staan.
De vraag is of het gezin bij elkaar kan blijven. Daarnaast
benadrukt de raadsvrouw die de familie bijstaat dat het niet
duidelijk is of de familie goed is geïnformeerd.
De vader is analfabeet en kan geen Nederlands of Engels spreken,
wat de communicatie met het COA bemoeilijkt.
Unieke zaak
Voor het COA is dit een unieke zaak. Het is de eerste
ontruimingsprocedure in de rechtbank.
Heftige beschuldiging van Antine Algra aan adres van Monique Hansler: “Het ging veel verder dan mensen denken”
De realityserie De Hanslers: Van de Piste naar de Playa houdt de gemoederen al weken flink bezig. Wat voor de ene kijker vermakelijke televisie is, roept bij anderen vooral ongemak op. Met name de dominante aanwezigheid van Monique Hansler in het leven van haar zoon Mike zorgt voor felle discussies op sociale media. Nu doet Antine Algra, de ex-partner van Mike Hansler, een opmerkelijke en ingrijpende beschuldiging. Volgens haar bleef het gedrag van Monique niet beperkt tot woorden alleen.
Antine, die Mike leerde kennen tijdens Winter Vol Liefde, vertelt in een interview dat wat kijkers nu op televisie zien, voor haar pijnlijk herkenbaar is. “Het is confronterend om die fragmenten voorbij te zien komen,” zegt ze. “Voor mij is het geen verrassing. Wat nu wordt uitgezonden, heb ik zelf ook meegemaakt.”
“Ik kijk de serie niet, maar ontkom er niet aan”
Hoewel Antine benadrukt dat ze de realityserie niet actief volgt, komt ze er nauwelijks omheen. Fragmenten circuleren volop online en zorgen steeds opnieuw voor reacties. “Ik kijk de afleveringen niet bewust,” legt ze uit. “Maar de fragmentjes zie je overal. Op social media, in nieuwsartikelen, via anderen. Dan herken je patronen.”
Volgens Antine speelde veel van wat nu wordt uitgezonden zich destijds af buiten het zicht van camera’s. “Bij Mike en mij gebeurde dit in onze vrije tijd, niet tijdens opnames. Daardoor is er nooit een compleet beeld van geweest,” vertelt ze. “Maar het gedrag dat mensen nu zien, dat is niet nieuw.”
Escalatie achter gesloten deuren
Wat Antine vervolgens beschrijft, gaat verder dan wat tot nu toe in de media is verschenen. Ze stelt dat de spanningen op een bepaald moment volledig escaleerden. Aanleiding zou een bezoek van Mike aan Friesland zijn geweest, waar Antine haar leven had opgebouwd.
“Toen Mike naar Friesland wilde komen om mijn leefomgeving te zien, sloeg de sfeer volledig om,” vertelt ze. “Monique was woedend.” Volgens Antine liep dat uit op een incident dat diepe indruk op haar maakte. “Ze gooide een vaas naar mijn hoofd,” zegt ze. “En schreeuwde dat Mike moest kiezen tussen haar en mij.”
Antine spreekt zichtbaar geëmotioneerd over dat moment. “Dat zijn dingen die je niet zomaar vergeet. Het ging zó ver. Het was geen meningsverschil meer, maar pure escalatie.”
Loyaliteit onder druk
Volgens Antine staat Mike al jaren onder grote emotionele druk. “Zij houdt hem krampachtig vast,” zegt ze over Monique. “Het is alsof er geen ruimte is voor een volwassen relatie naast haar.” In haar ogen wordt haar ex-partner gedwongen voortdurend te laveren tussen zijn eigen leven en de verwachtingen van zijn moeder.
“Het ging niet alleen om mij,” benadrukt ze. “Het ging om controle. Om invloed. Om niet loslaten.” Antine zegt dat ze meerdere keren heeft geprobeerd het gesprek aan te gaan, maar dat dit zelden tot rust leidde. “Alles draaide om loyaliteit. Wie staat op één?”
“Dit vraagt om hulp”
Antine is voorzichtig met haar woorden, maar spreekt wel haar zorgen uit. Ze gelooft dat er onderliggend meer speelt. “Ik denk dat Monique hulp nodig heeft,” zegt ze. “Al weet ik niet of ze daar voor openstaat.”
Volgens Antine leeft Monique sterk in haar eigen overtuigingen. “Ze heeft haar eigen wereld gecreëerd, met haar eigen waarheden. Ik weet niet of een specialist daar nog doorheen komt.” Daarbij verwijst Antine naar verhalen die Monique zelf eerder zou hebben gedeeld over haar jeugd.
“Ze heeft verteld dat haar eigen moeder worstelde met borderline en dat haar vader vaak afwezig was,” legt Antine uit. “Dat betekent dat ze waarschijnlijk geen veilige hechting heeft gekend. En dat zie je terug: ze houdt haar gezin krampachtig vast.”
Publieke discussie, privégevolgen
De uitspraken van Antine zorgen voor veel reacties. Waar sommige kijkers haar verhaal zien als bevestiging van wat zij al langer vermoeden, wijzen anderen op het belang van voorzichtigheid. Het gaat om ernstige beschuldigingen, gebaseerd op persoonlijke ervaringen, zonder dat betrokkenen publiekelijk hebben gereageerd.
Antine begrijpt die terughoudendheid. “Ik weet dat dit gevoelig ligt,” zegt ze. “Maar ik deel dit niet om iemand zwart te maken. Ik deel dit omdat mensen nu oordelen op basis van televisiebeelden, terwijl er veel meer speelt achter de schermen.”
Ze benadrukt dat ze haar verhaal lange tijd voor zich heeft gehouden. “Ik heb hier niet eerder over gesproken, omdat ik rust wilde. Maar nu dit opnieuw naar boven komt, voel ik dat ik eerlijk moet zijn.”
Impact die blijft
De periode met Mike en zijn familie heeft volgens Antine diepe sporen nagelaten. “Het heeft me lang gekost om weer vertrouwen te krijgen,” vertelt ze. “Je gaat aan jezelf twijfelen. Je vraagt je af of jij degene bent die het verkeerd ziet.”
Toch kijkt ze nu met meer afstand terug. “Ik sta sterker dan toen,” zegt ze. “En ik hoop vooral dat Mike ooit de ruimte krijgt om zijn eigen leven te leiden, zonder angst of druk.”
Geen oordeel, wel erkenning
Antine sluit af met een duidelijke boodschap: ze vraagt geen veroordeling, maar begrip. “Dit is geen zwart-witverhaal,” zegt ze. “Het is complex, pijnlijk en menselijk.” Ze hoopt dat kijkers zich dat realiseren wanneer ze naar de serie kijken.
“Wat op televisie verschijnt, is maar een deel van het verhaal,” besluit ze. “En soms is het deel dat je níét ziet, het zwaarst om te dragen.”