Economie
Dalmatiër die pootjes verloor in Chinees slachthuis vindt gouden mandje.
Emma Roo heeft een zware start gehad in het leven. Ze had een kleine teenafwijking bij haar geboorte. Daarom lieten de fokkers haar in de steek en zo belandde ze in een Chinees slachthuis.
In 2017 is Emma gelukkig gered. Maar op dat moment waren haar voorpoten geamputeerd, waren de puntjes van haar oren afgeschoren en miste ze een stuk van haar staart. Emma was toen amper acht weken oud …
Haar redders schakelden de hulp in van Dalmatian Rescue of South Florida. De hond had immers een veel grotere kans om in het buitenland door iemand geadopteerd te worden. In januari 2020 arriveerde Emma in de Verenigde Staten. Dat was precies voor het ogenblik dat dierentransporten zijn stopgezet als gevolg van de coronapandemie.
Toen Misha Rackcliff Hunt een foto zag van de verminkte hond, wist ze meteen dat ze haar moest leren kennen. De vrouw reed vijf uur lang om de hond op te halen.
Misha onthulde: “Toen ik haar leerde kennen, dacht ik dat ze misschien afstandelijk was of vanwege haar trauma niet geïnteresseerd was in mensen, maar ze viel onmiddellijk in mijn armen.”
Omdat mensen haar vertrouwen zo zwaar geschonden hadden, moest Emma leren dat er ook lieve mensen zijn. Emma Roo had een heilige schrik voor mannen. Ze schakelden de hulp in van een mannelijke massagetherapeut om die angsten te bezweren.
Verder was Emma ook doodsbang van bepaalde geluiden, zoals van stofzuigers en grasmaaiers.
Misha legde uit: “Toen ik haar voor het eerst naar huis bracht, krijste ze het uit als ik de kamer uitging. Ze was altijd heel beschermend over haar voedsel en speelgoed. Op een bepaald moment bewaakte ze zelfs willekeurige kledingstukken van mij, omdat ze vreesde dat iemand het zou afpakken.”
Maar Emma heeft met Misha een geweldige mama gevonden! Nu is ze weer helemaal open gebloeid en ze is de liefste hond ooit!
Misha heeft er geen seconde spijt van dat ze Emma adopteerde. Ze zou het zo opnieuw doen. De vrouw zegt dat de hond met haar beperking helemaal geen last is, maar eerder een zegen.
Misha voegde er nog aan toe: “Ik heb zo veel mensen horen zeggen dat ik haar beter had laten inslapen vanwege haar lijden, maar als ik naar deze gelukkige en glimlachende hond kijk, kan ik me niet inbeelden dat ik haar leven zou willen stopzetten!”
Een val van een flatgebouw in Amsterdam Nieuw-West heeft recent het leven van een jonge man volledig op zijn kop gezet. De zwaargewonde man blijkt de broer te zijn van de bekende Nederlandse artiest S10. Het tragische incident heeft niet alleen de familie diep geraakt, maar ook opnieuw de aandacht gevestigd op een wanhoopskreet die zijn moeder al in 2019 uitte: “Pak mijn zoon op, alsjeblieft.” Deze uitspraak, gedaan in een interview met het Noordhollands Dagblad, krijgt door de recente gebeurtenissen een aangrijpende actualiteitswaarde.
Zware val in Amsterdam Nieuw-West
Op vrijdagavond 19 april 2025 viel een jonge man van de vierde verdieping van een flatgebouw aan de Notweg in Amsterdam Nieuw-West. De hulpdiensten waren snel ter plaatse, en het slachtoffer werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Hij verkeert volgens diverse bronnen in kritieke toestand. De politie onderzoekt nog of er sprake is van een ongeluk, een misdrijf of iets anders.
Wat deze zaak bijzonder maakt, is de identiteit van het slachtoffer: het gaat om de tweelingbroer van de populaire Nederlandse zangeres S10, die bekendstaat om haar openhartige muziek en haar deelname aan het Eurovisie Songfestival in 2022. De familie heeft tot nu toe geen officiële verklaring gegeven over het incident.
Een moeder luidde al jaren geleden de noodklok
Vier jaar eerder, in 2019, trok de moeder van de jongeman al aan de bel bij het Noordhollands Dagblad. In een indringend interview deed zij een emotionele oproep: “Pak mijn zoon op, alsjeblieft. Ik wil hem niet verliezen aan de straat.” Haar zoon was toen zestien jaar oud en belandde steeds dieper in de criminaliteit. Ze kon niet langer toekijken hoe haar kind afgleed.
In het interview vertelde de moeder over haar machteloosheid. Ondanks verwoede pogingen om hem op het rechte pad te houden – met hulp van hulpinstanties, jeugdzorg en zelfs gesloten instellingen – gleed hij steeds verder af. “Hij steelt, hij bedreigt, hij liegt,” zei ze destijds. “Hij zegt dat hij wil veranderen, maar zodra hij buiten komt, gaat het weer mis.”
Van jeugdzorg naar straatcultuur
Volgens de moeder begon het gedrag van haar zoon al op jonge leeftijd te veranderen. Schoolgang werd steeds moeilijker, het contact met de familie verslechterde, en hij raakte verwikkeld in straatcultuur en kleine criminaliteit. De systemen die hem moesten helpen – zoals jeugdzorg en de jeugdreclassering – konden hem niet tegenhouden. Hij ontsnapte regelmatig uit instellingen en dook onder in de straten van Hoorn en later Amsterdam.
De moeder voelde zich vaak alleen staan. “Ik hou van mijn zoon, maar ik ben bang dat ik hem verlies,” zei ze. Haar oproep aan de autoriteiten was dan ook wanhopig: ze wilde dat haar zoon werd opgepakt en vastgehouden, in de hoop dat hij daardoor kon ontsnappen aan zijn gevaarlijke levensstijl.
S10 en haar familie
De zangeres S10, pseudoniem van Stien den Hollander, heeft in het verleden openlijk gesproken over haar mentale gezondheid en haar moeilijke jeugd. Hoewel ze in haar muziek vaak persoonlijke thema’s aanraakt, heeft ze haar familie grotendeels buiten de schijnwerpers gehouden. Dat maakt het des te schrijnender dat haar broer nu in het nieuws komt door zo’n tragische gebeurtenis.
De situatie laat zien hoe complex het leven achter gesloten deuren kan zijn. Terwijl S10 nationaal en internationaal succes boekte, speelde zich in de schaduw een totaal ander verhaal af: dat van een jonge man die worstelde met zichzelf, zijn omgeving en de verleidingen van de straat.
Reacties uit de omgeving
De buurt waarin de val plaatsvond – de Notweg in Amsterdam Nieuw-West – staat bekend als een gebied met sociale uitdagingen. Buurtbewoners reageren geschokt op het incident. Sommigen spreken over een jongen die “duidelijk hulp nodig had”, anderen zeggen dat ze hem vaker zagen rondhangen en dat hij “op het verkeerde pad zat.”
Er klinken geluiden dat de situatie wellicht voorkomen had kunnen worden als de hulpverlening destijds adequater had ingegrepen. Maar net zo goed wordt erkend dat het systeem worstelt met jongeren die tussen wal en schip vallen – te jong voor het strafrecht, te complex voor standaard zorgtrajecten.
Hoop op herstel en aandacht voor preventie
De familie van het slachtoffer leeft momenteel in onzekerheid. Of hij volledig zal herstellen, is nog niet duidelijk. Wat wel vaststaat, is dat dit incident het pijnlijke verhaal van een moeder opnieuw onder de aandacht brengt – een moeder die haar zoon niet heeft opgegeven, maar ook niet wist hoe ze hem moest redden.
Haar oproep uit 2019 klinkt nu nog indringender: “Als hij dan maar leeft.” Een uitspraak die getuigt van liefde, wanhoop en een diep besef dat sommige jongeren simpelweg niet bereikbaar zijn via de reguliere wegen.
Een bredere boodschap
Deze tragedie is meer dan een incident; het is een spiegel voor de maatschappij. Het roept vragen op over hoe we omgaan met jongeren die ontsporen, over de grenzen van ouderlijke macht, en over de rol van instanties die in theorie moeten beschermen, maar in praktijk soms machteloos staan.
Misschien is dit het moment om te heroverwegen hoe Nederland omgaat met jonge mensen in risicovolle situaties. En om ouders zoals deze moeder beter te ondersteunen – voordat wanhoop verandert in verdriet.