Economie
Tiener springt in kanaal om verdrinkende peuter te redden.
Laten we deze held overladen met hartjes!

Het 15 maanden oude zoontje van Becca, Reggie, rende op volle snelheid in de richting van een kanaal en viel erin. Een alerte tiener die het zag gebeuren, wist meteen wat hem te doen stond. Hij dook het kleintje achterna en redde hem van de verdrinkingsdood.
Alle ouders weten dat je je kleintjes altijd goed in de gaten moet houden. Je draait even je rug en weg zijn ze.
Zeker wanneer peuters pas leren lopen, hebben ze een onweerstaanbare drang om de wereld te verkennen.
Dat is ook wat Becca Hampton uit Engeland moest ondervinden. De moeder getuigde aan de Yorkshire Evening Post over haar zoontje Reggie en zijn geweldige redder Ryley.
Becca zat onlangs met haar twee kinderen in de tuin. Ze had echter niet opgemerkt dat Reggie het tuinhek had geopend en op volle snelheid naar het nabijgelegen kanaal rende.
Een heldhaftige tiener, die toevallig in de buurt was, zag het allemaal gebeuren. Ryley (15) was met zijn honden aan het wandelen toen hij het kleintje naar het water zag rennen. Op het ogenblik dat hij Reggie in het water hoorde vallen, sprong de jongeman er onmiddellijk achteraan.
Ryley verklaarde: “Het was een geluk dat ik daar was, want dertig seconden later en hij was er niet meer geweest.” De tiener redde de peuter van een verschrikkelijke verdrinkingsdood en met de hulp van enkele andere omstanders konden ze Reggie op het droge krijgen.
Mama Becca is de beschermengel van haar zoon eeuwig dankbaar. Op Facebook postte ze een foto van haar zoontje en Ryley met de tekst:
“Deze foto wordt afgedrukt, in een lijstje geplaatst en zo neergezet dat Reggie hem kan zien, zodat hij weet wie zijn beschermengel is. Reggie zal altijd weten wie deze held is en we zullen eeuwig bij jou in het krijt staan.”
Wat een geweldige actie van Ryley! Becca was overmand door schuldgevoel, maar dit kan elke ouder overkomen. We zijn zo blij dat dit verhaal een happy end kent!

Economie
Oud-VVD-leider Hans Wiegel (83) heen gegaan

Hans Wiegel, een markant figuur binnen de Nederlandse politiek, is op 83-jarige leeftijd overleden. Zijn familie heeft het nieuws bevestigd en laat weten met trots terug te kijken op wat hij voor Nederland heeft betekend. Wiegel was jarenlang een toonaangevende persoonlijkheid binnen de politieke arena en werd door velen gezien als een van de meest invloedrijke liberale stemmen van zijn generatie.
Een loopbaan van betekenis
Wiegel begon zijn politieke carrière al op jonge leeftijd en groeide uit tot partijleider van de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD). Hij stond bekend om zijn scherpe debatstijl, toegankelijke communicatie en strategisch inzicht. Tijdens het kabinet-Van Agt I (1977-1981) bekleedde hij de functie van vicepremier en minister van Binnenlandse Zaken, waarmee hij een belangrijke rol speelde in het landsbestuur.
Na zijn tijd in Den Haag zette hij zijn loopbaan voort als Commissaris van de Koningin in Friesland. In deze functie bleef hij zich inzetten voor de publieke zaak en wist hij ook op regionaal niveau brede waardering te oogsten.
Betrokken tot op hoge leeftijd
Hoewel Hans Wiegel zich later formeel terugtrok uit de actieve politiek, bleef hij in de publieke belangstelling staan. Regelmatig deelde hij zijn visie op maatschappelijke ontwikkelingen en werd hij geraadpleegd voor zijn ervaring en politieke kennis. Zijn analyses werden gewaardeerd om hun helderheid, nuance en historische perspectief.
Wiegel bleef een herkenbare stem in het Nederlandse debat en genoot brede bekendheid bij jong en oud. Zijn aanwezigheid in media, talkshows en kranten onderstreepte zijn blijvende betrokkenheid bij het publieke leven.
Einde van een tijdperk
Met het overlijden van Hans Wiegel verliest Nederland een politieke figuur die decennialang een stempel heeft gedrukt op het landsbestuur. Zijn nalatenschap wordt gekenmerkt door visie, overtuiging en een scherp gevoel voor politieke verhoudingen. De familie van Wiegel heeft laten weten dat zij trots zijn op wie hij was, zowel als politicus als als persoon.
Zijn overlijden markeert het einde van een periode waarin persoonlijke stijl en overtuiging hand in hand gingen met bestuurlijke verantwoordelijkheid. De herinnering aan zijn bijdragen blijft voortleven in de Nederlandse politieke geschiedenis.